"Het wordt de zwaarste Dakar Rally op Zuid-Amerikaanse bodem", waarschuwde de organisatie voorafgaand aan de 2017-editie. Die waarschuwing bleek meer dan terecht. Zeker als je de uitdaging in je eentje in een zelfgebouwde buggy aan gaat, zoals Tim en Tom Coronel.

De deelnemers aan de grootste uithoudingsproef ter wereld maakten de afgelopen twee weken de zwaarst denkbare omstandigheden mee: van meer dan veertig graden in de brandende zon op zeeniveau tot hagel en ijsregen op 5.000 meter hoogte, van gortdroge woestijngebieden tot etappes die werden afgelast vanwege modderstromen en aardverschuivingen. Kortom: de Dakar op z'n best. En dat alles in het geval van Tim en tom Coronel in het soloklassement.

De broers maakten de afgelopen periode veel mee. Het ene moment ging de zelf ontwikkelde buggy als een tierelier, enkele andere malen stond Tom met de handen in het haar stil in 'the middle of nowhere'. Zijn portie pech bleef hem niet gespaard en opnieuw moest hij enkele nachten op de proef doorbrengen, bij zeer lage temperaturen in de stromende regen. Supermonteur Tim hielp regelmatig een handje, evenals de snelle assistentietruck van Boucou waar Tom heel wat kilometers achter heeft gehangen.
Eén ding heeft hem er doorheen gesleept: de wens om samen met zijn broertje Tim de finish van de Dakar Rally te halen. In 2015 stonden de Coronelletjes voor de eerste maal samen aan de start, ieder in een eigen buggy. Dat jaar haalde Tim de finish niet. Een jaar later een nieuwe poging, maar toen strandde Tom voortijdig. In 2017 moest het gaan gebeuren. En het is gebeurd!

Na bijna twee weken afzien werd op zaterdag de laatste etappe van ruim zestig kilometer met succes afgelegd. Vervolgens volgde een verbinding van zo'n zevenhonderd kilometer naar hartje Buenos Aires. Daar mochten de broers het podium op om het warme onthaal van de dolenthousiaste fans in ontvangst te nemen. Toch werd het ook in de laatste etappe weer even spannend. Tim legde uit: "Tom bleek voorafgaand aan de proef een probleem met de koppeling te hebben. Daardoor gingen we een half uur tot drie kwartier later van start. We liepen dus weer achter de feiten aan. Het was effe iets te spannend, maar gelukkig is het gelukt. We hebben het gered, de finish is gehaald. Fantastisch om samen met mijn broertje op het podium te staan!"

Tom met een brok in zijn keel op het podium
Tom stond met een brok in zijn keel op het podium, toegejuicht door een enorme mensenmassa. Toen pas realiseerde hij zich echt goed wat hij de afgelopen dagen heeft doorstaan. Doodop maar voldaan zei hij: "Mission accomplished. Been there, done that. Dit was ons doel: twee buggy's aan de finish. Dat is gelukt, mede dankzij de goede voorbereiding van Tim. Hij was tijdens de rally mijn snelle assistentie, hij heeft constant achter me aan gereden. Ik heb toch wel wat problemen meegemaakt waarvan ik zeker weet dat ik die in m'n eentje niet had kunnen oplossen, of in elk geval niet zo snel."

"Al met al was het een hele zware, echt nog zwaarder voor mij dan twee jaar geleden toen de docu is ontstaan. Twee keer stond ik op het punt om de handdoek in de ring te gooien. Tim heeft me er doorheen gesleept. 'Kom op joh, niet zo mopperen. Gewoon doorgaan', zei hij keer op keer. Op een gegeven moment ben je gewoon zo ontzettend moe. Je slaapt een uur per nacht waardoor je tijdens de proef achter het stuur in slaap valt. Dat waren niet echt optimale omstandigheden. We hebben in elk geval weer genoeg kroegverhalen verzameld, momenten meegemaakt waarop anderen allang zouden zijn gestopt. Ik ben echt nog wel een tandje dieper gegaan dan de voorgaande twee edities maar dat maakt de vreugde alleen maar groter. Dit had ik vier dagen geleden niet durven dromen. Dankjewel Tim, dankjewel team, dankjewel sponsors. Zonder jullie had ik dit nooit gered."

Tim en Tom zijn gearriveerd in Chilecito, na een ellenlange reisdag vanwege de geschrapte negende etappe.

Na de solide verlopen etappe van dinsdag, wachtte de deelnemers een onaangename verrassing bij de finish. Het bivak in Salta was onbereikbaar vanwege een enorme aardverschuiving. Tim en Tom zetten, samen met diverse andere deelnemers, in het dorpje Tilcara een alternatief kamp op. De etappe van woensdag was weliswaar geschrapt, maar de gebroeders moesten eerst nog naar Salta rijden om aan te sluiten bij de colonne richting Chilecito. In Salta werden de buggy's nog even gecheckt en wat kleine dingetjes vervangen: de wiellagers en bij Tom een haperende remklauw.

Vanwege de erbarmelijke omstandigheden besloot de organisatie de negende etappe te schrappen. De gevreesde dag, waarop de deelnemers bijna duizend kilometer moesten afleggen, werd op die manier een stuk minder angstaanjagend. In lange rijen reed de Dakar-karavaan naar Chilecito. Nog steeds een enorm lange dag voor de deelnemers, maar met een stuk minder risico.

"We hebben lekker zitvlees kunnen ontwikkelen", zei Tim lachend toen eindelijk het bivak bereikt was. "Een ontzettend lange zit, maar ik ben blij dat we er zijn. Deze dag kunnen we weer afstrepen, al hadden we natuurlijk liever in competitieverband gereden. De omstandigheden lieten dat niet toe, ook dat hoort bij de Dakar. Aanpassen en door. We hebben de buggy's laten checken in het bivak, een paar uurtjes slaap gepakt en vroeg weer op voor de volgende etappe. Onderweg hebben we heel wat drama gezien, enorme modderstromen die hele huizen en wegen hebben weggevaagd. We leven mee met de getroffen families."

Tom was nog altijd goed geluimd, ondanks de zware dagen die hij achter de rug heeft: "Ik ben wel moe en begin het inmiddels wel te voelen dat we al een dag of tien onderweg zijn, maar ik voel me oké. We gaan er gewoon weer voor. We hebben vannacht drie uurtjes onder de buggy geslapen dus we zijn weer helemaal klaar voor deze dag!"

Donderdag 12 januari
Etappe 10: Chilecito - San Juan
Lengte: 751 kilometer, special stage 449 kilometer

De deelnemers zullen de uitputting beginnen te voelen maar langzaam maar zeker komt het einde in zicht. Eerst staat er nog een zware dag op het programma met een lange trial-sectie in de beginfase van de etappe. Richting het einde wordt het parcours vloeiender maar navigatie speelt opnieuw een belangrijke rol. Elke fout kan minuten kosten.

Na enkele moeizame dagen hebben Tim en Tom Coronel de achtste etappe van de Dakar Rally 2017 zonder noemenswaardige problemen afgelegd.

Op dinsdag stond het tweede deel van de marathonetappe naar Salta op het programma. De deelnemers moesten het zonder assistentie stellen en problemen eigenhandig oplossen. Tom kende in de proef van maandag grote problemen met zijn oliedruk waardoor hij naar het bivak gesleept moest worden. In de nachtelijke uurtjes loste hij samen met broer Tim het probleem op. De beloning voor het harde werken volgde op dinsdag met een probleemloze etappe.

De weersomstandigheden waren nog altijd erbarmelijk, de route was loodzwaar en het was meer dan afzien voor de broers Coronel, maar de buggy hield zich uitstekend staande. Tim en Tom reden de gehele etappe dicht bij elkaar om in het geval van nood elkaar te helpen. Dat bleek overbodig want soepel werd de finish van de etappe bereikt.

Daar diende zich direct een volgend probleem aan: een aardverschuiving op de verbinding had de weg naar het bivak geblokkeerd. Veel assistentievoertuigen waren al in Salta gearriveerd maar de deelnemers konden daar niet meer komen. Er zat niets anders op dan kort na de finish in het dorpje Tilcara samen met ander deelnemers een klein bivak op te bouwen. De organisatie zag zich genoodzaakt om de etappe van woensdag – de gevreesde 'Super Belen'-etappe van bijna duizend kilometer - volledig af te gelasten.

Dat mocht de pret niet drukken bij Tim: "Zo, dat was lekker. Ik ben dolblij dat we deze marathonetappe zo goed zijn doorgekomen. Het probleem aan de buggy van Tom hebben we samen opgelost en het ging in deze lange proef perfect. We hebben het lekker rustig aan gedaan want de omstandigheden waren loodzwaar maar de buggy heeft zich uitstekend gehouden. Dat geeft vertrouwen voor de laatste zware dagen. Het ultieme doel, uitrijden, is weer een stapje dichterbij."

Na de zware etappe van woensdag hebben Tim en Tom Coronel de proef van donderdag zonder problemen doorstaan.
In de derde etappe moest Tom lange tijd gesleept worden na een probleem met de koppeling. Het euvel werd in het bivak snel verholpen door de technische toppers van het Maxxis Dakar Team, waardoor de gebroeders op donderdagochtend weer enthousiast aan de volgende uitdaging begonnen: een proef van 416 kilometer met de grensoversteek naar Bolivia.

De jongens moesten vlak na elkaar starten en besloten de gehele dag samen te rijden. Niet alleen erg praktisch, maar ook goed voor de nodige lol. Er werden geen onnodige risico's genomen want tenslotte is er maar één doel: het halen van de finish. Richting het einde was er een ontsnappingsroute voor de deelnemers. Men kon ervoor kiezen om dwars door de uitdagende duinen te gaan, of er kon een eenvoudigere route naar het bivak gereden worden. Dat leverde weliswaar een tijdstraf van twaalf uur op, maar dat vonden de broers Coronel geen enkel probleem."Prima dagje weer!", blikte Tim terug. "Het ging erg lekker, ik heb de hele dag achter Tom aan gereden. Af en toe stopten we en konden we even overleggen en bekijken hoe het ging. We hebben ontzettend gelachen, een super dag. In de duinen hebben we het zekere voor het onzekere genomen. Het was te riskant, we wilden op tijd in het bivak zijn. Er is maar één prio: finishen."